Overbodige Bevalvoorlichting

Tegen het einde van mijn zwangerschap had ik geen puf meer om te schrijven, maar nu maak ik die posts alsnog af. Hier dus nog een zwanger verhaal.

Ik besluit naar een bevalvoorlichting te gaan in een ziekenhuis, gegeven door een ervaren verloskundige. Zo noemt ze zichzelf, een ‘ervaren verloskundige’. Ik ga erheen omdat ik graag wil weten wat er gebeurt tijdens een bevalling. Moet ik hem nog voelen schoppen als de weeën al begonnen zijn? Hoe zorg ik dat ik weet dat het gaat zoals het hoort? Welke vormen van pijnbestrijding zijn er en wat zijn de voor en nadelen? Dat zijn mijn vragen.

Zij begint haar presentatie. “Ik zegt het maar gelijk, ik ben voor een natuurlijke bevalling”. Met de natuurlijke bevalling doelt zij op het niet gebruiken van pijnmedicatie. Want, zoals zij zelf zegt: “De bevalling is door de natuur bedacht. Dus het is te doen. We zijn nu gewoon geen pijn meer gewend. Vroeger hadden de mensen gewoon al veel meer pijn. Ze hadden bijvoorbeeld ontstekingen en deden fysiek werk zonder schoenen aan. Dus wij zijn gewoon minder gewend!” Ik voel me nu al een mietje en een aansteller, lang voordat die hele bevalling begonnen is.

De ervaren verloskundige gaat wel in op het onderwerp pijnbestrijding. Ze vertelt over de twee opties: de ruggenprik, en het morfinepompje. Ze zegt dat je koorts kan krijgen van de ruggenprik, en dat dat levensgevaarlijk is. Ze zegt er niet bij hoe vaak dat gebeurt en wat er levensgevaarlijk aan is. Bovendien zegt ze over het morfinepompje dat je ‘daar dan maar ligt’ en nergens heen kan en dat de baby suf wordt. Dat is waar, maar de pomp gaat uit voordat je perst, zodat als de baby ter wereld komt hij weer helder is. Maar dat zegt ze er niet bij.

De ervaren verloskundige begeleid haar verhaal met een PowerPointpresentatie. Haar eerste claim bijvoorbeeld, begeleidt ze met een foto van een bevallende giraf. Dit zien we doordat de babygiraffe op het moment van de foto net op de grond neerkomt na een val uit de hoge vagina van haar moeder. Ik snap deze keuze niet helemaal. Waarom de giraffe? Waarom een jong dat op de grond valt? Waarom? Het wordt niet duidelijk…. Het fascineert mij zo dat ik thuis zelf google op ‘natuurlijke bevalling’, omdat dat het dan wel moet zijn, heb ik bedacht. Dat ze weinig tijd had, en dacht, welk plaatje moet erbij? Ik google op ‘natuurlijke bevalling’ en kies het eerste plaatje. Maar, dat blijkt niet zo te zijn! Als ik dat google krijg ik gewoon mensenbaby’s, een schilderij van een lotus (?) en grafische afbeeldingen van baarmoeders. Oh, misschien in het Engels! Maar nee. Op ‘natural birth’ krijg ik weer mensenbaby’s, en een foto van een vrouw die voorover gebukt naakt aan het bevallen is op een yogamat tussen grote kiezels in een Canadees beekje. Maar als ik google op ‘giraffe giving birth’ is het wel de bovenste afbeelding! Wat betekent, dat zij bewust voor de giraffe heeft gekozen! Misschien omdat het voor haar het meest natuurlijk voelt, de giraffe. Of misschien omdat het haar lievelingsdier is. Ik weet het niet.

Wat later volgt een sheet met drie placenta’s. Drie foto’s van een placenta. “De placenta is niet vies. Mensen zeggen dan iiieuhwl. Maar het heeft je kindje maanden van eten voorzien dus de placenta daar moet je respect voor hebben!” Ik weet niet wat ik hier mee moet voor de bevalling. Wat is het feit hier? Ja, dat de placenta mijn baby van voeding voorziet. Maar wat kan ik daarmee inzake de bevalling? Moet ik hem dus bewaren voor mijn kind? Er een foto van maken? Wat wil ze van me!

Uiteindelijk sluit ze af met een tiental foto’s uit de jaren ’80, waarop vanuit verschillende gezichtspunten hoofdjes uit vagina’s tevoorschijn komen. “Ik choqueer jullie liever nu, dan dat jullie straks gechoqueerd zijn”. We zien vooral veel dichte ogen, grote borsten, en douches.

Ik probeer door haar emotionele statements heen te kijken, en toch wat notities te maken.

Hier mijn lijstje:

• euromunt mee voor rolstoel
• donkere trainingsbroek aandoen, minder vlekgevoelig

 

Tot snel!

Joe.