Groeiecho Intermezzo

Ik doe mee aan een onderzoek. Daarom krijg ik een extra echo bij 28 weken. Dat is natuurlijk voornamelijk leuk. Dan kan ik hem weer even zien. Tijdens de echo is alles goed. Hij blijkt zelfs eerder aan de grote kant dan aan de kleine. Hij is dus nog niet te klein “doordat je pillen slikt”, of klein door “depressie”. Dat vind ik goed nieuws.

Maar de echovrouw zegt; “Jaa….niet teveel suiker eten he”. Ik: “Hè, hoezo?” Waarop zij zegt: “Daar krijg je dikke baby’s van”. “Maar hij is toch niet te dik?” “Nee”

Dit is voor mij weer een nieuwe. Naast: “Genoeg bewegen! Genoeg rust! Geen rauw vlees! Pas op met leverworst! Smeer je je wel in tegen striae? Ontspan je bekkenbodemspieren! Eigenlijk geen koffie. Nee cola zou ik niet drinken. Wist je dat luchtvervuiling kan doordringen tot je baby? Ja, ik zou niet achter zo’n rokende scooter gaan staan bij het stoplicht. Je baby proeft in het vruchtwater wat jij eet, dus je kan hem nu al laten wennen aan een gezond eetpatroon. (waar ik me nog steeds niks bij kan voorstellen, dat hij dan ineens zwemt in chiliwater). Nee stress is heel slecht….Al die stofjes he?”

Ik dacht dat een baby met wat vet op de botten juist goed was. Dat het enige nadeel voor mij was dat hij dan door mijn ‘geboortekanaal’ moet.

Ik voel me pissig worden.

Maar gelukkig. De band tussen en moeder en kind blijkt inderdaad sterk. Mijn baby steekt zijn middelvinger op. Duidelijk zichtbaar op het scherm. Ik ben trots.

Joe!

Tot zeer snel.

P.S.

Volgende week post ik een nieuwe lange blog. En bedankt voor alle reacties en nieuwe volgers van afgelopen weken. Blijkbaar ben ik niet de enige, en ik ben blij dat mijn blog bij kan dragen aan openheid; precies zoals ik het bedacht had.